مطالعات نشان می‌دهند کاهش تراکم استخوان با لووتیروکسین مرتبط است
آیا می‌دانید داروی لووتیروکسین که به طور گسترده برای درمان کم‌کاری تیروئید تجویز می‌شود، ممکن است پیامدهای غیرمنتظره‌ای برای سلامت استخوان‌ها داشته باشد؟ پژوهشی جدید نشان داده است که مصرف این داروی پرکاربرد، به‌ویژه در میان بزرگسالان، می‌تواند با کاهش تراکم استخوان همراه باشد. این نتایج می‌توانند زنگ خطری برای تأثیرات احتمالی طولانی‌مدت آن بر سلامت بیماران سالمند باشند. برای آگاهی بیشتر و بررسی جزئیات این موضوع مهم، مطالعه ادامه این مطلب در مجله بیوزوم را از دست ندهید.
بر اساس مطالعه‌ای که در نشست سالانه انجمن رادیولوژی آمریکای شمالی (RSNA) ارائه شد، لووتیروکسین (Levothyroxine)، دومین دارویی که معمولاً در بین افراد مسن در ایالات متحده تجویز می‌شود، ممکن است با کاهش تراکم استخوان و ازدست‌دادن استخوان همراه باشد.
لووتیروکسین که با نام‌های تجاری متعددی از جمله سینتروید (Synthroid) به بازار عرضه می‌شود، نسخه مصنوعی هورمونی به نام تیروکسین (Thyroxine) است و معمولاً برای درمان بیماری کم‌کاری تیروئید یا کم‌کاری تیروئید تجویز می‌شود. در افراد مبتلا به کم‌کاری تیروئید، غده تیروئید به‌خودی‌خود تیروکسین کافی تولید نمی‌کند که اغلب منجر به خستگی، افزایش وزن، ریزش مو و سایر علائم می‌شود. در صورت عدم درمان، کم‌کاری تیروئید می‌تواند منجر به عوارض جدی و بالقوه کشنده شود.
تقریباً ۲۳ میلیون آمریکایی – حدود ۷٪ از جمعیت ایالات متحده، روزانه لووتیروکسین مصرف می‌کنند. گاهی اوقات، بیماران برای سال‌ها لووتیروکسین مصرف کرده‌اند، اما مشخص نیست که چرا این دارو ابتدا تجویز شده یا اینکه آیا هنوز هم نیاز است.
داده‌ها نشان می‌دهد که بخش قابل‌توجهی از تجویزهای هورمون تیروئید ممکن است به بزرگسالان سالمند بدون کم‌کاری تیروئید داده شود که نگرانی‌هایی را در مورد افزایش نسبی هورمون تیروئید حتی زمانی که درمان به اهداف نرمال هدف‌گذاری شده باشد، ایجاد می‌کند.
اگرچه برخی متغیرها وجود دارد، محدوده مرجع نرمال برای هورمون محرک تیروئید (TSH) معمولاً حدود 5- 4/0 میکرو واحد در میلی‌لیتر است. افزایش هورمون تیروئید با خطر بالاتر کاهش تراکم استخوان و شکستگی استخوان مرتبط است.
در این مطالعه – یک همکاری چندرشته‌ای بین دپارتمان رادیولوژی و علوم رادیولوژیک و دپارتمان غدد درون‌ریز در مؤسسات پزشکی جانز هاپکینز – دکتر Ghotbi و همکارانش هدف داشتند تا تعیین کنند آیا استفاده از لووتیروکسین و سطوح بالاتر هورمون تیروئید در محدوده مرجع با ازدست‌دادن بیشتر استخوان در طول زمان در بزرگسالان “هیپوتیروئید” مرتبط است یا خیر.
پژوهشگران از مطالعه طولی بالتیمور (BLSA)، یک مطالعه مشاهده‌ای پیشگیرانه بر روی بزرگسالان سالمند ساکن جامعه استفاده کردند. شرکت‌کنندگان ۶۵ساله و بالاتر که حداقل دو بازدید و آزمایش‌های عملکرد تیروئیدشان به طور مداوم در محدوده‌های مرجع بودند، در مطالعه دکتر Ghotbiگنجانده شدند.
گروه مطالعه شامل ۸۱ کاربر لووتیروکسین (۳۲ مرد، ۴۹ زن) و ۳۶۴ غیر کاربر (۱۴۸ مرد، ۲۱۶ زن) بود که میانگین سنی ۷۳ سال و سطح TSH برابر با ۲.۳۵ در بازدید اولیه داشتند. سایر عوامل خطر مانند سن، جنسیت، قد، وزن، نژاد، داروها، سابقه سیگارکشیدن و مصرف الکل نیز در تطابق نمره تمایل کاربران لووتیروکسین با غیر کاربران مدنظر قرار گرفت.
نتایج نشان داد که استفاده از لووتیروکسین با ازدست‌دادن بیشتر توده استخوانی بدن و تراکم استخوان – حتی در شرکت‌کنندگانی که سطح TSH آن‌ها در محدوده نرمال بود – در طی یک پیگیری متوسط 6.3 سال مرتبط بود. این با درنظرگرفتن TSH پایه و سایر عوامل خطر صادق باقی ماند.
Shadpour Demehri، نویسنده ارشد و استاد رادیولوژی در جانز هاپکینز، گفت: «مطالعه ما نشان می‌دهد که حتی با پیروی از دستورالعمل‌های فعلی، استفاده از لووتیروکسین با کاهش تراکم استخوان در افراد مسن‌تر بیشتر به نظر می‌رسد.»
Jennifer Mammen، دکتر و نویسنده ارشد و دانشیار غدد درون‌ریز در جانز هاپکینز، توصیه می‌کند که بزرگسالانی که لووتیروکسین مصرف می‌کنند باید درمان خود را با ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی خود در میان بگذارند و به طور منظم تست‌های عملکرد تیروئید خود را زیر نظر داشته باشند. او گفت: «ارزیابی ریسک و فایده باید انجام شود و قدرت نشانه‌های درمان در برابر اثرات نامطلوب احتمالی لووتیروکسین در این جمعیت سنجیده شود.»
جمع‌بندی
مطالعه‌ای جدید که در نشست سالانه انجمن رادیولوژی آمریکای شمالی ارائه شد، نشان می‌دهد که مصرف لووتیروکسین، دارویی که به طور گسترده برای درمان کم‌کاری تیروئید تجویز می‌شود، ممکن است با کاهش تراکم استخوان مرتبط باشد. این تحقیق به بررسی تأثیرات طولانی‌مدت لووتیروکسین بر توده استخوانی در بزرگسالان پرداخته و نتایج آن نگرانی‌هایی را در مورد عوارض جانبی این دارو در میان بیماران مسن‌تر به وجود آورده است. باتوجه‌به اینکه حدود ۲۳ میلیون آمریکایی روزانه این دارو را مصرف می‌کنند، اهمیت این مطالعه در درک بهتر تأثیرات درمانی و عوارض آن بر سلامت استخوان‌ها غیرقابل‌انکار است.
